Dit is het centrum van Vrede is eten met muziek. Hier staat een jazzcombo: sax, gitaar, drums.
Lucebert verwijst naar Picasso: LesTrois Musiciens. Daarvan zijn twee versies: een donkere en een lichtere. De lichtere, met heldere kleuren, behoort tot het synthetisch kubisme.
Picasso schilderde Pierrot (klarinet), Harlekijn (viool), en de monnik Capucin op de accordeon. Onder de tafel ligt een moeilijk waarneembare grote zwarte hond. De sfeer heeft iets humoristisch, de personen hebben rare lichamen en snorren, het zijn artiesten van de Comedia dell'Arte: het grappige en theatrale wordt hier gevierd.
Misschien worden hier twee vrienden van Picasso afgebeeld: Guillaume Appolinaire,( die net overleden was) als Pierrot en Max Jacob (Joodse schrijver en dichter die RK werd) als monnik. Het schiderij van Picasso is dus ook een symbolische en nostalgische ode aan zijn vrienden. Picasso zelf was dan de trieste clown. Muziek was een belangrijk motief bij de kubisten!
Waarom refereert Lucebert aan dit schilderij? Dat het volgende inlegkunde is, zal ik niet ontkennen. Maar toch…Lucebert was een goot muziekliefhebber, hij schilderde vaak bij jazzmuziek. Hoe wreed, verdraaid en vervormd zijn personen ook zijn, er is ook veel humor in het werk te vinden. Tenslotte: Lucebert had een gave voor vriendschap. Muziek, humor, vriendschap.
En dan de verticale dimensie: op Avondmaalsschilderijen is het centrum Jezus, met zijn discipelen om zich heen. Alles wat menselijk is, gebeurt daar. Dat speelt ook mee als je probeert de gelaagdheid van het werk ietsje nader te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten