Er staan veel rare en niet zo vrolijke mensen op de wandschildering, maar het opgediende diner (of wat ervan over is) lijkt ook niet erg op een heerlijk feestmaal waarbij je zo wel zou willen aanschuiven. Laten we de varkenskop eens bekijken. Die is groen! Al het lieflijke varkensroze is geatrofieerd tot akelig nijdig groen met wat wittigs en een roze streepje bij het oog. Dat oog kijkt naar ons, toch? Wat zegt het? ‘Ik heb jullie in de gaten en als het even lukt bijt ik jullie neuzen eraf’? ‘Hier lig ik in mijn ellende en je zult buikpijn krijgen als je mij eet’? ‘Kijk mij, dit is het lot van alle vleesch’?
Zo maar drie interpretaties die opwellen. Dat is de kracht van Lucebert.
En wat heeft het varken in zijn bek? Geen mooie rode appel, wat zo leuk staat bij gebraden speenvarken. Een groenig rondje, een harde eikel misschien? En zijn oortjes staan niet vief en roze overeind, maar flupsen grijsbruinig naar achteren.
Ach varken, wat heeft het lot je karig bedeeld, ik voel met je mee!
Nou heeft Lucebert het voor elkaar gekregen dat het heerlijke varkensvlees totaal vergeten is en het lot van dit beest ons raakt.Maar met protest tegen de bio-industrie heeft dat niks te maken.... Wonderbaarlijk!
