Stand van de stad, 22 december 2013

Team RedLucebert mocht eventjes optreden in de Groningse DWWD, maar leuker: De stand van de stad. Natuurlijk hadden we liever een diepteinterview willen doen over het schilderij, de achtergronden, de geschiedenis etc., maar dat wil niet in 3 minuten.

We konden er wel op wijzen dat er in de kosmos maar twee plekken zijn waar je zulke grote en mooie Luceberts kunt zien als in Den Haag (Letterkundig Museum) (ja, verdikke, zij hebben de allergrootste) en in Groningen! Die van ons  (Melisseweg 2, Groningen) is toch zeker zo mooi! Met helderder kleuren en meer humor!

'Van ons' betekent hier 'van de gemeenschap', ten eerste van de school, maar ook van Groningen en Nederland…want het werk is aangeschaft met gemeenschapsgeld in 1985 (1%-regeling, d.w.z. 1% van de bouwkosten werd besteed aan de aanschaf van kunst). Dus ga er eens heen, meld je even bij de conciërge en ga kijken! Het werk is ook van jou (de gemeenschap) en het hangt in een openbaar gebouw. Je ziet dan gelijk een leuke school in bedrijf.

We verkochten ook nog wat kaarten, die trouwens ALTIJD leuk zijn om te versturen.
Als je toch eens door de Sint Jansstraat fietst, kun je altijd naast nummer 11 (het gebouw naast de school) bij het secretariaat (gerund door de voortreffelijke Hettie Kroon) kaarten gaan kopen! 10€ voor 3 mapjes, d.w.z. 15 prachtkaarten! Maar het kan ook via de website www.redlucebert.nl en je kunt ook bij de oudere blogpost kijken.

Kerstmis in beeld

Heeft Lucebert het kerstgebeuren ooit verbeeld?
Ja, onder de titel Kabaret Arkadia.
Wat een mooie titel!
En een prachtig schilderij, erg humoristisch allemaal.
We hopen dat er iemand af gaat studeren op 'Lucebert en humor'.
Zie hier.

Hield Lucebert van Kerst?

Lucebert schreef in De Amsterdamse school het gedicht 'Lied tegen het licht te bekijken', en omdat het over Luce-licht-zijn naam*2  gaat, is het veelzeggend en ook een zelfverklaring of zelfonderzoek. Het gedicht is veel langer en geloof me, als hij het heeft over licht is het donker vaak niet ver weg. Maar schemer en maansondergang ook niet. Want dat is zijn meerzinnigheid (dubbelzinnig dekt de lading no way).

En omdattie ook een dominee, sprookspreker, oproerkraaier is, en vanwege de tijd van het jaar, volgen deze mooie regels.

'Wat ligt er ook dichterbij

het licht dan het licht van de ogen

dit licht van de ogen

is een sobere hand

voor de wereld'.

Bezoek!

Alweer Lucebertbezoek. Nu van 'de beoogd restaurator', Marjan de Visser, die met haar collega Susan werk te doen hadden voor het Groninger Museum en kwamen eten en bijkletsen, wat een danig prettige avond opleverde, geheel in de sfeer van Vrede is eten met muziek!
Wat hopen we erop dat Marjan komende zomer aan de gang kan gaan met de restauratie!

Stand van de stad!

Op 22 december van 15.30-17.00 uur in de bovenzaal van het Grand Theater vindt de Stand van de stad plaats, een Groningse DWWD, maar dan nog leuker! Wij zijn uitgenodigd, wat we geweldig vinden. Ze besteden aandacht aan enkele stadse zaken die een goed gevoel oproepen, zo vlak voor de Kerst. Dat we daaraan mogen bijdragen vinden we TOF! En Lucebert vindt dat ook. Hij zal zich niet vervelen op zijn wolk.

     want mijnheer ik ben een engel

die zich in deze eeuw in de hemel verveeld heeft

die naar de aarde afdaalde

die daar verveeld het onvolledige leven

meeleeft

en die deze verveling volledig

liefheeft

(

Bezoek alweer

Restaurator Marjan de Visser kwam met haar collega Suzanne (die in het Mauritshuis gaat werken) naar Groningen, om werk te doen voor het Groninger Museum. Ze bleven eten en we praatten bij..en het was erg gezellig. Dat belooft wat als Marjan hier straks lang is om de wandschildering schoon te maken! Ze voelt zich hier echt thuis, want van oorsprong is ze Groningse, Blijhamse.

Goed bericht!!!

Team RedLucebert heeft het bericht ontvangen dat voor 2014 er 2500€ bijgeschreven zal worden op de restauratierekening. Dan staat de teller op een kleine 6000€!
Dit is geweldig nieuws en we hebben het idee dat er Eindelijk wat schot in de zaak gaat komen.

Maar eerst een woord van dank aan het Centrum voor Beeldende Kunst (CBK) in Groningen.
Dank jullie wel! We zijn er heel blij mee.

Lucebert en Jazz in het Bimhuis (1 november)

Het is al even geleden, maar toch aandacht voor het evenement van vorige maand.

Lucebert liet zich inspireren door jazz. In het prachtige boek Lucebert en jazz van de voortreffelijke uitgeverij Huis Clos vind je alle bronnen en dwarsverbanden. De taal, de muziek, de gedichten, de  beelden. Wat een rijkdom! En Team Lucebert was erbij en vroeg aandacht voor de fundraising van de restauratie. Huis Clos stopte in elk boek onze kaartjes, met het adres van de website en het weblog.

We zijn er trots op dat in Groningen zo'n groot werk hangt waar ook weer beeld, muziek en taal (Vrede is eten met muziek) samenkomen, net als in dit mooie boek. Er werden nogal wat setjes kaarten van het schilderij verkocht in Amsterdam!

Lucebert beschreef de sfeer van de begintijd der Vijftigers heel mooi en geestig in titels van jazznummers. 

En hier het Centrum van 'ons' schilderij: de bevlogen musicus in het centrum van de gele ster.

De vonken spatten er af!

Bezoek!

Daar was een bewonderaar, die er een verre tocht voor over had om in Groningen naar Lucebert te komen kijken. Bovendien blijft het niet bij kijken, hij en mensen om  hem heen, willen ook meehelpen! Binnenkort meer daarover. Op de foto zien we Johan Middendorp en Mineke Bosch, de schrijfster van de prachtige biografie over Aletta Jacobs, de eerste vrouw in Nederland die ging studeren en praktiseerde als arts. Het is een schitterend boek. De gasten waren danig onder de indruk van de wandschildering en zagen door de nog steeds tintelende kleurenpracht eerst de vervuiling niet.
De kracht van het beeld!

Vanavond in het BIMhuis in Amsterdam

Het volgende evenement verdient ieders aandacht en we hopen dat er veel mensen naartoe zullen gaan! Het begint om half negen in het Bimhuis aan de Piet Hein kade.
RedLucebert is ook aanwezig, in de persoon van John Dohle, die kort onze actie mag toelichten.
Ook zijn de mooie kaarten van de vorige blogpost te koop.

WIJ ZEGGEN:DOEN!!

Lucebert vond zichzelf een gemankeerde saxofonist. Zijn gedichten swingen de pan uit. Op 'ons' schilderij staat een jazzcombo centraal!
Leve Bim en Lucebert.

Na 25 jaar Bik Bent Braam besluit pianist Michiel Braam om verder te gaan met een kleiner, meer flexibel ensemble. Flex Bent Braam presenteert gelijk een nieuw album, Lucebert, gewijd aan de gelijknamige dichter, CoBrA-schilder en jazzfanaat. De cd maakt deel uit van het boek Lucebert & Jazz, met teksten van en over Lucebert en foto’s van Pieter Boersma. Het boek wordt tijdens dit concert overhandigd aan Remco Campert.

Toen Lucebert in 1965 om commentaar werd gevraagd naar de positie van de literaire beweging De Vijftigers, reageerde hij met een telegram opgebouwd uit jazztitels: ‘Hot House, Dizzy Atmosphere (Misty), When Your Lover Has Gone (Get Out Of Town), Straight No Chaser, I May Be Wrong (So What), Let’s Cool One, Better Git It In Your Soul, Stratus Seekers.’

Voorafgaand aan het concert presenteert uitgeverij Huis Clos een lijvig boek over 'Lucebert en jazz', met literaire en journalistieke bijdragen van onder anderen Gerrit Kouwenaar, Bernlef, Igor Cornelissen, Bert Vuijsje, Ben IJpma, Gillis J. Dorleijn en fotograaf Pieter Boersma. Dit boek zal worden overhandigd aan Remco Campert.

Doe eens iets goeds: koop deze kaarten en steun de restauratie!

De voortreffelijke drukkerij Scholma in Bedum heeft mooie kaarten gemaakt van details uit de wandschildering. Er is ook een kaart van het hele werk bij. U koopt 3 mapjes kaarten voor 10 €!
Hieronder ziet u de afbeeldingen die gebruikt zijn, waarover u op dit weblog ook het een en ander kunt lezen.1 mapje met 5 kaarten kost 4€.

Dit zijn de origineelste kerstkaarten ever! Weliswaar met het Laatste Avondmaal, maar ook met een daverend feestmaal.

De mapjes zijn ook te krijgen in de Museumwinkel van het Groninger Museum.
En als u 11€ stort op de rekening van 02g2 (of een veelvoud daarvan) krijgt u de kaarten toegestuurd. Vermeld uw naam en adres!

Rek.no. 44.86.80.122 t.n.v. Stichting openbaar Onderwijs Groep Groningen,
onder vermelding van Lucebert, projectno. 120254 

Het schilderij

De likkepot

Aapje Bobo

dinergasten

Poes met buit!

Lucebert’s wandschildering in het huis van Rudy Kousbroek te Parijs

Lucebert heeft meerdere wandschilderingen gemaakt die verdwenen zijn. 

De eigenaren lieten soms de schilderingen verwijderen of schilderden er overheen.

De na-oorlogse kunst riep veel verzet en afkeer op.

Met dank aan Frits Abrahamse in de NRC van 24 mei 2013 en aan het weblog van Huub Mous (Mystiek en Modernisme, 27 juni 2012) voor de onderstaande informatie kunnen we toch een mooie wandschildering laten zien (met voortreffelijke uitleg), die Lucebert maakte in het huis van Kousbroek in Parijs(1953).

‘Kousbroek woonde in de jaren ’50 in de Rue de la Tombe-Issoire (14e arrondissement) in een appartement, waar hij een paar van de meest bewogen jaren van mijn leven doorbracht. Zijn oudste dochter werd er geboren. Lucebert schilderde op een muur een 'schitterende fresco' die door de eigenaar verwijderd werd. De kolenhandel waar Kousbroek zijn eierkolen kocht, bevond zich op nummer 49.’(bron: zie boven, Frits Abrahams)

‘Lucebert -  zo las ik in het boek Lichtschikkend en zingend, de jonge Lucebert (2004) van Peter Hofman – zou zich hebben laten inspireren door de mythische figuur van Lilith, die in de kabbalistische geschriften opduikt als de eerste vrouw van Adam. Zij zou het symbool zijn van de seksuele begeerte en seksuele verleiding, en in de Romantiek verworden zijn tot godin van het kwaad. Deze demonische vrouw promoveerde Lucebert tot zijn muze. Lilith was voor hem muze, engel en demon tegelijk. Zij wordt de belichaming van de lichamelijke taal die in zijn poëzie tot uiting komt. Hij schilderde haar in 1953 – gekruisigd en wel en omgeven door demonen – op een muur in het appartement van Rudy Kousbroek in Parijs.’ (bron: Huub Mous, zie boven, zie voor het hele artikel  http://www.huubmous.nl/2012/06/27/mystiek-en-modernisme/ )

De hellehond

Door zijn puntige oren en zijn gemene kop kom je op het idee dat Lucebert hier een hellehond heeft geschilderd. Ook de groene kleur met rode veegjes heeft iets onheilspellends. Zijn klauwen zijn niet ingetrokken, integendeel.Het lieve beest heeft geel oogwit en een geel bot;hij kijkt ons aan met een blik van ‘zo dadelijk kauw ik op op jou’.

Een mythisch wezen, liggend aan de voeten van de saxofonist en misschien tot bedaren gebracht door het bot en de jazzmuziek die weerklinkt. Dit is een dier dat geen slachtoffer is, zoals het varken. Hij wordt niet gegeten, maar eet. Aan de andere kant van het centrum van de wandschildering zit die leuke  onschuldige kat ons aan te kijken, met een vogeltje en muis in zijn bek. Kat en hond als wachters terzijde van het jazzcombo, dat als een mooie drieënheid opereert!

Lekkere varkenskop??

Er staan veel rare en niet zo vrolijke mensen op de wandschildering, maar het opgediende diner (of wat ervan over is) lijkt ook niet erg op een heerlijk feestmaal waarbij je zo wel zou willen aanschuiven. Laten we de varkenskop eens bekijken. Die is groen! Al het lieflijke varkensroze is geatrofieerd tot akelig nijdig groen met wat wittigs en een roze streepje bij het oog. Dat oog kijkt naar ons, toch? Wat zegt het? ‘Ik heb jullie in de gaten en als het even lukt bijt ik jullie neuzen eraf’? ‘Hier lig ik in mijn ellende en je zult buikpijn krijgen als je mij eet’? ‘Kijk mij, dit is het lot van alle vleesch’?

Zo maar drie interpretaties die opwellen. Dat is de kracht van Lucebert.

En wat heeft het varken in zijn bek? Geen mooie rode appel, wat zo leuk staat bij gebraden speenvarken. Een groenig rondje, een harde eikel misschien? En zijn oortjes staan niet vief en roze overeind, maar flupsen grijsbruinig naar achteren.

Ach varken, wat heeft het lot je karig bedeeld, ik voel met je mee!

Nou heeft Lucebert het voor elkaar gekregen dat het heerlijke varkensvlees totaal vergeten is en het lot van dit beest ons raakt.Maar met protest tegen de bio-industrie heeft dat niks te maken.... Wonderbaarlijk!

Lucebert's sterfdag

Die dag is intussen voorbij. Op het voortreffelijke blog van de neerlandici, http://nederl.blogspot.nl, stond een prachtig gedicht van Kouwenaar bij het overlijden van Lucebert. Ik geef het hier graag weer en raad iedereen aan om de mooie bespreking ervan gauw te gaan lezen.

10 mei 1994

            voor lucebert

                  voor tony 

Vanavond gehoord van je dood op een uur

dat de dag haast stilstond van vrede

maar onder een andere hemel verstreek een andere tijd

ontplofte het licht en je was verdwenen

hier in mijn schemer vonkt nog het oude volledige leven

en bekvecht het uitgesteld vlees met de geest

een verwonderde muze wacht op het donker en vlecht

nog een kraai en een nachtegaal tussen de regels 

niets is voor niets geweest nu niets meer beweegt

voorgoed lig je vast in je taal en je tekens

in wat je steeds luider totaler verzwijgt – 

Een gedicht van Kouwenaar, natuurlijk. Het eerste gedicht in de afdeling Van woorden gemaakt in de bundel De tijd staat open uit 1996.  

Feestje...

Woensdag 17 april, om 20 uur, is er een  avond van de Vrienden van het Groninger Museum op Werkmancollege Dalton aan de Melisseweg 2 te Groningen. We komen samen in de aula, voor het schilderij van Lucebert, er zijn wat korte acts van leerlingen (die erg goed kunnen dansen en muziek maken) en dan wordt er een mooi verhaal verteld over Lucebert, de wandschildering, de relatie tot de school, het belang van de restauratie. Introducés zijn welkom.
Kom genieten van Vrede is eten met muziek en maak kennis met de Verborgen Kunstschat van de stad Groningen. Om 19.15 uur gaat de deur open, rond half tien is de avond afgelopen.

Studenten en kunst

Het was een erg leuk bezoek bij Minerva, maar tot nu toe hebben zich geen studenten gemeld die Iets willen/kunnen met onze actie....is het de tijd van het jaar?
Nu zijn we ook in contact met de RUG, met de kunstenpoot van de Letterenfaculteit, daartoe aangezet door Suus of Suzanne, die samen met restaurator Marjan de Visser bezig is aan de restauratie van gobelins uit een monumentaal huis in Beverwijk, met welke dames we gezellig en zinvol geluncht hebben. We hopen dat er studenten zijn die b.v. onderzoek willen doen (is de receptie van CoBra en of Lucebert's poëzie geen prachtig onderwerp?), educatief materiaal willen ontwerpen (b.v. een 'starterskit Lucebertkennis' ontwerpen of een Lucebertgame over het schilderij maken, organisatiehulp op cultureel gebied willen bieden, helpen bij de restauratie ambiëren of een studie daarnaar in samenhang met onze actie willen doen! En sommige studenten bedenken zelf iets geweldigs.
Kom bij het Werkmancollege, en help mee, op een manier die je studiepunten brengt!
Volgend jaar is het Lucebertjaar op school, dan gaat het los. Wat nu ad hoc activiteiten zijn, wordt dan in het curriculum vastgelegd en uitgevoerd. Het zou fijn zijn als het Hoger Onderwijs in Groningen daarbij was.

Lucebert op DBNL

Wat zouden we moeten zonder de DBNL...Een fantastische website, waarvan je veel boeken kunt downloaden en waarop veel werk van onze schrijvers te vinden is, zowel primair als secundair.
Bij de links staat nu Lucebert op de DBNL. Kijk eens rond en wordt duizelig van zijn poëzie!
Hiernaast staat de link, De Bibliotheek der Nederlandse Letteren.

Minerva erbij?

We hebben een beroemd instituut in Groningen, Academie Minerva, waar kunstenaars opgeleid worden. Vanmorgen mochten we in de les van Anne-Marije Venema komen om te vertellen over de restauratie en te vragen of studenten mee willen helpen met educatief materiaal maken voor de leerlingen van de school of dit project te ondersteunen op andere wijze. Bij deze Verborgen Kunstschat hoort ook samenwerking met Minerva, vonden we. De derdejaars waren niet afkerig van de voorlichting en we hopen dat er studenten zijn die mee gaan doen.
Ook de eerste- en tweedejaars gaan we inlichten. Leuk!

Het was interessant om het gebouw te zien en wat hebben de studenten een mooi uitzicht over de stad, vanaf de 4e verdieping!

De Likkepot

Op de wandschildering is het vol: wezens (mensen past niet hier, Lucebert schilderde wezens), allerlei voedsel, muziekinstrumenten, er valt veel te zien. Meestal kijk je naar het geheel, maar de details zijn erg de moeite waard om bij stil te staan. De likkepot is de moeite waard van van nabij te bekijken (bovenste afbeelding).

Rechts onder op de wandschildering staat de likkepot, die lekker een schaal aan het uitlikken is. Hij wordt geplaagd door een ventje dat achter hem staat en viezigheid op zijn muts uitgiet. (die zien we nu niet, later meer over hem).

We kennen deze likkepot uit de kunstgeschiedenis. Hij stamt uit het schilderij van Pieter Breughel de Oudere, uit 1567 of ’68. Ook een feestje met eten. De likkepot zien we hier links van het midden, onderaan.We zien hem van opzij, dus niet zijn gezicht, maar dat onthult Lucebert eindelijk voor ons.

Hoewel dit een bruiloft is, zie je niemand lachen. Het eten wordt rondgedragen op een oude deur en heerlijke kapoenen en vleesstoofpotten zijn er niet..de gasten krijgen waarschijnlijk soep en broodpap. Armoe dus. Ons schilderij is iets vrolijker. Het is geniaal hoe Lucebert in de expressie van deze likkepot de achterdocht, het gevoel van ‘ik doe iets stouts’, en het gevoel dat er iets gebeurt dat hij nog niet helemaal doorheeft,weet weer te geven. En dat voornamelijk (naast de houding) met twee veegjes verf, die de ogen voorstellen.Geniaal en humoristisch.

Lucebert heeft nooit gezegd wat hem aantrok in Breughel, maar ik doe een gooi.

Breughel bekritiseerde de machthebbers en had aandacht voor gewone, arme mensen. In zijn schilderijen zijn dubbelzinnigheden te zien (eksters in bomen b.v., die verwijzen naar roddelaars en verraders, die andersdenkenden aangaven bij de Inquisitie). Hij was een groot bewonderaar van het werk van Jeroen Bosch.

Ik denk dat Lucebert hier hulde brengt aan een geestverwant uit vroeger eeuwen, dat zijn allusies (verwijzingen) in de kunst heel vaak.

haar lichaam heeft haar typograaf

Nu we met Scholma en drukken bezig zijn, keken we of er een gedicht was dat met  drukkerij/typografie iets te maken had. Ja, dat is er...een mooi en moeilijk gedicht, maar gelukkig verschaft Cornets de Groot op zijn prachtige website enige helderheid. Het gaat niet (alleen) om wat Scholma doet, maar om meer! Het gaat om 'lichamelijke poëzie', die toch weer iets anders uitdrukt, wat ook met liefde heeft te maken.Lees maar.

Haar lichaam heeft haar typograaf

spreek van wat niet spreken doet

van vlees je volmaakt gesloten geest

maar mijn ontwaakte vinger leest

het vers van je tepels venushaar je leest

leven is letterzetter zonder letterkast

zijn cursief is te genieten lust

en schoon is alles schuin

de liefde vernietigt de rechte druk

liefde ontheft van iedere druk

de poëzie die lippen heeft van bloed

van mijn mond jouw mond leeft

zij spreken van wat niet spreken doet

(de amsterdamse school, Amsterdam 2002)

En nu Rudy Cornets de Groot:

'Lucebert heeft nooit een ‘geestelijk’ lied geschreven en op het fijne geestelijke lezen raakte hij nooit verslingerd. Zijn eigen gedichten geeft hij namen als ‘het proefondervindelijk gedicht’, ‘het klaarblijkelijk lied’, ‘lied tegen het licht te bekijken’. 

Een gedicht over het (zijn) gedicht heet: ‘haar lichaam heeft haar typograaf’. Hij geeft met deze namen aan, dat zijn gedichten gestalte hebben, een uiterlijk waarneembare vorm. Pas als ze gedrukt zijn, zijn ze gedicht geworden, ge-dicht, gesloten:

spreek van wat niet spreken doet
van vlees je volmaakt gesloten geest

aldus Haar lichaam heeft haar typograaf. In het gedicht blijkt Lucebert verliefd op zijn gedicht en jaloers op de typograaf ervan. 

Strofen, verzen, woorden, letters, leestekens: dat is van de typograaf. Maar het wezenlijke van zijn lichamelijke gedicht is des dichters, en Lucebert laat zich niets ontnemen:

spreek van wat niet spreken doet
van vlees je volmaakt gesloten geest
maar mijn ontwaakte vinger leest
het vers van je tepels venushaar je leest

http://www.cornetsdegroot.com/de-open-ruimte/lichamelijke-taal-lucebert/

Scholma in Bedum

Wat heeft Scholma in Bedum met Lucebert te maken??? Nou, dat zit zo. Op initiatief van de voortreffelijke Hettie Kroon, directiesecretaresse, ging ik naar de drukkerij Scholma, om te vragen of ze daar voor een zacht prijsje een setje kaarten van details en van het hele schilderij konden maken, die we konden verkopen aan ouders, leerlingen, en andere geïnteresseerden...en of ze onze folder wilden drukken. Scholma doet al het drukwerk van de school, dat is heel wat. De verkoopman van het bedrijf, Mark Swart, zag er wel wat in. Ik dacht dat ik naar een drukkerijtje ging, maar kwam terecht in een groot bedrijf met machines die niet eens in onze woonkamer zouden kunnen staan en waar 60 man personeel rondloopt. Dit wordt een leuke actie, dank je wel Scholma en Mark Swart!

Goed nieuws

Nee, we hebben geen miljonair ontmoet die alles even voor ons oplost. Integendeel, we worden bij veel fondsen afgewezen omdat het gaat om openbaar bezit, verkregen met openbare gelden, dat door de openbaarheid zelve goed onderhouden moet worden....en dat is natuurlijk Waar!
Maar ja, ook de openbare instellingen worden arm en armer, vaak. En de verzelfstandiging van het Openbaar Onderwijs in Groningen is financieel gezien niet optimaal verlopen. Maar nu heeft ons Bestuur het besluit genomen om ondanks krappe middelen toch in aanzienlijke mate bij te dragen aan de restauratie van Vrede is eten met muziek. Wij maken een diepe buiging voor het Bestuur...en wachten nog wel even af hoe veel 'aanzienlijke mate' precies is, maar alleen al die woorden schelen..toch wel aanzienlijk!

Lucebertheldin!

Afke Jansen van www.afontwerp.nl roepen we uit tot Lucebertheldin!

Ze heeft belangeloos geholpen met het maken van een goede folder om fondsen te werven. Afke is een vakvrouw. Binnenkort laten we een deel van de folder hier zien, nog een paar puntjes op de i.

Ons Comité van Aanbeveling ziet er plotseling hip en jong uit door haar aanpak. 

Op onze website (redlucebert.nl) is het nog een deftige herenclub.

Wacht maar af, je zult het zien! 

Maar we bedanken Afke nu al vast heel hartelijk.

Als je eens mooi drukwerk nodig hebt....

Vrede is eten met muziek

een heerlijk gerecht (detail)

De titel van dit stukje is die van het gedicht dat Lucebert bij de wandschildering heeft geschreven. Meestal klinken zijn gedichten anders, meer van b.v. ‘de oude meepse barg / ligt nimmermeer in drab’ of ‘hij pienkt aan de ladies/hij pienkt aan de poem’, waarbij je eerst geraakt wordt door de geheimzinnige en prachtige taal en dan overvallen door een gevoel van waar gaat dit eigenlijk over...

Dit gedicht is een soort leerdicht, waarin in eenvoudige bewoordingen uitgelegd wordt waarom het goed is om samen te eten en te drinken bij vrolijke muziek.

Let wel: het stamt uit 1985, het jaar waarin de Koude Oorlog wankelt, want Gorbatsjov treedt aan en Tsjernenko vertrekt. Herinner je de grote marsen tegen de plaatsing  van kernwapens in de  jaren daarvoor! Het is ook het jaar waarin Windows 1 op de markt komt en Neelie Kroes de eerste pinbetaling verricht...in Geldrop!

Wat zeggen de leerlingen meestal over het gedicht?

‘Ik wist niet dat we 30 meter darmen hebben, is dat zo?’

‘Het klinkt wel mooi, maar lang niet alles is zo vredig op het schilderij als van het gedicht moet. Hoe kan dat?’

Ja, hoe kan dat. Bij Lucebert kom je er natuurlijk niet makkelijk vanaf! Vrede en tolerantie geven een warm gevoel, maar zijn deksels moeilijk om te leven, zo wel op het schilderij als in de aula, waar onder het broodje eten ook nog wel eens intriges en pesterijen plaatsvinden. En onder de tafel gebeuren op de wandschildering slechte dingen, waar we toch om moeten lachen. Dus voor- en achterkant van het volle leven komen hier samen in de schildering, in de spiegeling met de aula, in het doublet van gedicht en afbeelding. En natuurlijk in alle gesprekken van bewonderaars die het willen kennen!

Vrede is eten met muziek

Vredig eten is goed eten

Want lekker eten doet men alleen in rust en vrede

Voor een goede spijsvertering is het een vereiste

Dat men elke hap minstens vijftien maal kauwt;

Daarom eet men met muziek ook beter

Want onder vrolijke tonen bewegen de kaken vanzelf

Harmonieus en met de kaken ook de slokdarm

En later zelfs de overige dertig meter

Lange darmen in de buik.

Vrede is goed eten met goede muziek.

Met marsmuziek kan men beter lopen dan eten

Als men dan ook maar vredig loopt

En niet meemarcheert met een troep soldaten

Tegen andere soldaten

Dan is marsmuziek net zo bedorven

Als besmet voedsel

Maar bij dansmuziek is het zeker goed eten

Want dansen is geen vechten.

Wie danst, houdt rekening met andere dansers,

Zoals men onder het eten niet alle

Lekkere hapjes alleen verorbert, maar die deelt

Met de overigen, de disgenoten.

Waar het Groninger Museum ook goed voor is...

Op de Nieuwjaarsbijeenkomst van de Vereniging van Vrienden van het Groninger Museum sprak ik met een aimabele heer, Simon Deinum. Hij heeft een boek over de schilder Siep van den Berg (1913-1998) in de steigers staan, dat binnen afzienbare tijd hopelijk gedrukt en gekocht kan worden. Simon weet Alles van deze schilder!

Van den Berg was een Fries,kwam naar Groningen en werd de schoonzoon van de beroemde Ploegschilder Hendrik Werkman. Zijn werk werd steeds abstracter, zoek het maar op in Wikipedia. In Groningen zijn veel van zijn werken in de openbare ruimte te vinden. 

Nu bleek in het contac met Simon dat ‘onze’ helden (Lucebert en Siep) elkaar gekend hebben! Siep van den Berg en Lucebert leerden elkaar in Parijs kennen en waren bevriend. Bij gedichten van Lucebert maakte Siep enkele rijmprenten.

Welnu: de afbeeldingen laten eerst een schilderij van Siep zien uit zijn Parijse tijd. Hier was hij nog figuratief bezig. Dan zien we een rijmprent van Lucebert, met daarbij een illustratie van Siep van den Berg in een heel andere stijl. 

Als je de Nieuwsbrief over Siep 100 wilt ontvangen, mail dan naar simondeinum@hetnet.nl.
Het is een prachtige Nieuwsbrief!

Een leuk vooruitzicht

Op de Nieuwjaarsreceptie van de Vrienden van het Groninger Museum is met voorzitter Gineke van Baak afgesproken dat we een lezing gaan organiseren over de wandschildering voor de Vrienden. Dat doen we dan voor het schilderij in de aula. Daar zien we naar uit, want veel Groningers weten (nog) niet van deze 'Verborgen Kunstschat'! Bekendheid kan helpen. Er is over Lucebert, zijn werk, dit werk veel te vertellen! De bijeenkomst vond plaats in het prachtige Coop Himmelb(l)au Paviljoen van het Museum en de nieuwe directeur, Andreas Blühm, hield een onderhoudende, heldere en mooie toespraak. Hij wekt vertrouwen met zijn realistische aanpak! Zo hoorden we dat we eindelijk de weg zullen kunnen vinden in het Museum dank zij bewegwijzering die gedaan wordt door de man die Schiphol bewegwijzerd heeft! (Grappig, toch..)

Nieuwsgierig??

We starten dit jaar met 2000 € in kas voor de restauratie. Nog lang niet genoeg, maar we gaan ons binnenkort aan diverse fondsen presenteren. Daarvoor heb je een folder, een filmpje, een goed verhaal en een begroting nodig. Dat moet allemaal geaccordeerd worden door de verschillende partijen. Dat kost tijd. Ook moet alles wat gedrukt, verstuurd, vormgegeven wordt, betaald of vrijwillig gedaan worden. De molens malen langzaam, maar ze blijven malen! Als de vaart er inschiet, zetten we zo'n leuk gadget hier neer, dat de stand van zaken bijhoudt. Nu zou dat nog een beetje saai zijn.
Terwijl Lucebert zo heel erg ONSAAI is!

Het laatste Avondmaal op een Openbare School???

Ja, daar lijkt het wel op. De beeldtaal van de wandschildering is een moderne versie van vele schilderijen uit de kunstgeschiedenis waarop het Laatste Avondmaal is afgebeeld. Op de plek van Jezus staat het jazzcombo in een gele ster van licht. Dat is de inspiratie van Lucebert. De symbolen van het Laatste Avondmaal zijn te vinden: de duif (een Spaanse, vertelde Lucebert ons ooit) als beeld van de Heilige Geest, brood en wijn vertegenwoordigen lichaam en bloed. De schilder deelt zich mee in verf en beeld aan de toeschouwers. Hij laat zich zien. Zijn signatuur...staat op de wijnfles! Dat is veelzeggend! En ook grappig. Als je bij Lucebert op bezoek kwam, stond er goede wijn klaar! Zo speelt de schilder met oeroude symbolen, die zowel hun betekenis meegeven, maar ook in een niet religieuze context betekenis hebben. Want: Vrede is eten met muziek! Daarover een andere keer.