Door zijn puntige oren en zijn gemene kop kom je op het idee dat Lucebert hier een hellehond heeft geschilderd. Ook de groene kleur met rode veegjes heeft iets onheilspellends. Zijn klauwen zijn niet ingetrokken, integendeel.Het lieve beest heeft geel oogwit en een geel bot;hij kijkt ons aan met een blik van ‘zo dadelijk kauw ik op op jou’.
Een mythisch wezen, liggend aan de voeten van de saxofonist en misschien tot bedaren gebracht door het bot en de jazzmuziek die weerklinkt. Dit is een dier dat geen slachtoffer is, zoals het varken. Hij wordt niet gegeten, maar eet. Aan de andere kant van het centrum van de wandschildering zit die leuke onschuldige kat ons aan te kijken, met een vogeltje en muis in zijn bek. Kat en hond als wachters terzijde van het jazzcombo, dat als een mooie drieënheid opereert!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten