De opbouw van de expositie.
Boze baby (geniaal!)
Geniaal omdat zowel het kinderlijke en hulpeloze van deze baby afstralen, maar ook krijg je het gevoel dat deze baby zijn tanden wel eens heel diep in een verzorger zou willen zetten...
Ten slotte: de catalogus eindigt met het gedicht Recepties. Bij de opening van een tentoonstelling wordt er na allerlei inleidende toespraken en ander vermaak meestal een borrel geschonken.
Lucebert laat zien hoe hij naar zulke evenementen kijkt. Veel plezier! Net als de boze bay ook heel humoristisch.
recepties
in de weelde van koele razernij
staan bedachtzaam mensen bij het zacht elkaar
toetoosten van wat harde macht
gespeelde emoties zijn nooit ver
stof levert het rondvliegend spektakel
van dialoog en speeksel
van insecten bezeten sneeuwvlokken niet je
op alle wanden van het wereldmuseum
jij tropische eskimo vergeelde avantgardist
fier aan de kostelijke dis prijkt
de leeuwenborst en trekken te nazareen
gaan schuil achter de schors van de olympische eik
bij het afscheid oprechtheid zo zeer
gewenst door het publiek schaduwvecht
met schaamte tot ver buiten het portiek
Lucebert, catalogus FA, 1984
Geen opmerkingen:
Een reactie posten